Parczew: miasto królewskie na Lubelszczyźnie

Tego szukamy w Parczewie

Przekonaj się, co kryje się pod najczęściej wyszukiwanymi frazami internautów, takimi jak: Parczew, praca Parczew, pogoda Parczew, Kochanowski Parczew, lipka Parczew.

Jeśli jesteś osobą, która chce dowiedzieć się czegoś więcej o Parczewie, tutaj możesz przeczytać kilka słów o jego historii.
Nie przegap najważniejszych informacji w Twoim Mieście!

Parczew, dawniej znany jako Parczów, jest jednym z najstarszych miast na Lubelszczyźnie. Według relacji Jana Długosza osada o tej nazwie istniała już w XIII wieku. Prawa miejskie zostały nadane Parczewowi w roku 1401 przez Władysława Jagiełłę, co przyczyniło się do jego szybkiego rozwoju. Miasto rozkwitało szczególnie za panowania dynastii Jagiellonów, głównie dzięki swojemu strategicznemu położeniu na pograniczu ziem Polski i Litwy oraz na szlaku komunikacyjnym prowadzącym z Krakowa do Wilna. W 1413 r. na zjeździe w Horodle Parczew został wyznaczony jako miejsce spotkań i sejmów polsko-litewskich, co uczyniło je ważnym centrum życia politycznego kraju. W kolejnych latach odwiedzali je wszyscy królowie z dynastii Jagiellonów, a na jego terenie podejmowane były istotne ustalenia dotyczące obu krajów. Ostatni sejm parczewski miał miejsce w 1564 r. za panowania Zygmunta Augusta. Podczas tego sejmu omawiano kwestię dalszej unii z Litwą oraz przyjęto uchwały soboru trydenckiego, co przyczyniło się do uniknięcia walk religijnych w Polsce. W okresie od XV do XVII wieku Parczew pełnił funkcję siedziby starostwa niegrodowego. Miasto warowne miało trzy bramy: Lubelską, Chełmską i Łomaską. W jego centrum znajdowała się królewska rezydencja znana jako Zamek, a na rynku stał Ratusz. Parczew posiadał także dwie łaźnie, cztery młyny i kilka browarów oraz prawo składu na sól. W XVI wieku w mieście istniały trzy kościoły, cerkiew, synagoga, szkoła i szpital. Jednak po wygaśnięciu dynastii Jagiellonów, miasto stopniowo traciło swoją świetność.
W okresie rządów ostatniego polskiego monarchy, Stanisława Augusta Parczew zaczął powoli wracać do życia. Liczba jego mieszkańców wzrosła, a rzemiosło i handel odżyły. Niestety, przybyły później okresy rozbiorów, które ponownie spowolniły rozwój miasta (aktualne dane dotyczące miasta).
Wzrost miasta w pewnym stopniu związany był z uruchomieniem linii kolejowej z Lublina do Łukowa w 1898 r. W okresie międzywojennym Parczew rozwijał się stopniowo, przekraczając liczbę 10 tysięcy mieszkańców. Jednak 10 września 1939 roku miasto stało się celem bombardowania przez niemieckie samoloty. Pod koniec września Parczew i jego okolice stały się miejscem zatrzymania Samodzielnej Grupy Operacyjnej "Polesie" pod dowództwem generała F. Kleeberga. W dniach 23 i 30 września toczyły się tam krwawe walki z nadciągającą Armią Czerwoną od wschodu, a miasto i jego okolice były wielokrotnie bombardowane przez sowieckie samoloty. 7 października Hitlerowcy wkroczyli do Parczewa.
Podczas okupacji Parczew stał się silnym centrum ruchu konspiracyjnego. Lasy Parczewskie w pobliżu miasta służyły jako baza dla wielu różnych grup partyzanckich. W dniu 22 lipca 1944 r.Parczew został wyzwolony przez radzieckie wojska we współpracy z miejscowym oddziałem Armii Krajowej. Już we wrześniu 1944 r. utworzono w Parczewie gimnazjum, a kilka lat później również szkołę zawodową. Początkowe lata powojenne były trudne, ale dopiero utworzenie powiatu parczewskiego w 1955 r. przyczyniło się do ożywienia gospodarki i aktywności mieszkańców. Miasto rozpoczęło rozbudowę, wznosząc nowe budynki urzędów, przychodni lekarskich, szpitali, liceów i szkół podstawowych. Powstały nowe ulice, a istniejące zostały zmodernizowane. Budownictwo mieszkaniowe rozwijało się w szybkim tempie. Pojawiły się nowe zakłady przemysłowe i obiekty użyteczności publicznej. W 1978 r. miasto zostało uhonorowane Krzyżem Grunwaldzkim II klasy. Od 1 stycznia 1999 r. Parczew ponownie stał się siedzibą powiatu parczewskiego. W roku 2001 miasto obchodziło swoje 600-lecie, a z tej okazji zorganizowano szereg uroczystości. Komitet Organizacyjny Obchodów 600-lecia Parczewa, powołany przez Radę Miasta i Gminy, nadzorował przygotowania do jubileuszu.